KATTERIG

In Amsterdam lopen mensen rond die thuis een poes hebben die ‘geholpen’ is. Mooie uitdrukking: je wordt gecastreerd, gaat voor de rest van je leven balloos door het leven en men vindt dat ze je daar een plezier mee hebben gedaan. Je bent fijn ‘geholpen’. Ben je daar ook weer vanaf, joh!
Waarom alleen in Amsterdam? Omdat dat eigenlijk een biologisch wonder is. In de rest van ons land wordt namelijk een kater gesneden, maar in Amsterdam een poes. Een poes is een wezen waar de kleine katjes uitkomen, de kater zorgt dat ze erin komen. En poezen en katers bijelkaar noemen we ‘kat’, Amsterdam!
Nu zal een slimme Amsterdammer meteen roepen: ‘En Tom Poes dan? Dat is toch ook een jongetje? Daar heeft Amsterdam groot gelijk in en die puddinggebakjes van de Hema heten ook zo. Toen de vader van Tom Poes de dappere kat uit zijn verhalen een naam moest geven moest hij dan ook aan dat gebak denken. OK, zegt Amsterdam dan weer, maar waarom heet dát dan zo?
Omdat we dat woord via via hebben geleend. Want in Engeland heet Klein Duimpje Tom Thumb. Daarmee hebben we ‘Tom’ al te pakken. En toen de Fransen ook verslingerd raakten aan dat gebak en Klein Duimpje daar Le Petit Poucet heet, maakten ze er tom-pouce van. En daarom is Tom Poes, het vriendje van Bommel, een jongetje.
En nu zou ik graag aan Amsterdammers willen vragen:  ‘als jullie een avond zijn doorgezakt, word je dan ’s morgens wakker met een kater of met een poes?’, maar daar komen nu natuurlijk van die voorspelbare ‘daar kon je op wachten’ – opmerkingen op!  Dus laat maar!