Een wanddecoratie aan een bekend gebouw even buiten de singels, een groen uitgeslagen trapje in het centrum en een poortje dat naar een hofje schijnt te leiden. Waar vind je dat? Na de derde foto lees je er een en ander over.
Aan de muur van het Joodse Weeshuis aan de Roodenburgerstraat zie je deze vlaggenstokhouder. Dit pand fungeerde van 1929 tot 17 maart 1943 als weeshuis voor joodse kinderen. Toen werd het pand ontruimd, alle kinderen werden overgebracht naar Westerbork, waarna zij in Sobibor om het leven werden gebracht.
Het trapje hoort bij de Marepoortsbrug. De Marepoort was een poort van allure en mooier dan de nu nog bestaande poorten, de Mors- en Zijlpoort. De poort werd in 1665 door architect Van der Helm gebouwd tegelijk met de brug. Daarna vonden enkele keren restauraties paats, voor het laatst in 1994.
Tot slot het poortje. Het is de toegang tot het Van Brouckhovenshof aan de Papengracht. Toen in 1626 Anna van Baersdorp overleed, had zij bij testament bepaald dat bij kinderloos overlijden van haar broer Jacob van Brouckhoven, geboren in 1577 en acht keer burgemeester van Leiden, een hofje moest worden gesticht. Jacob kreeg geen nakomelingen: zijn drie kinderen overleden binnen een jaar. Jacob liet een testament opstellen overeenkomstig de wil van zijn zuster en kocht in 1631 grond waarop dit hofje gebouwd zou worden. Het hofje aan de Papengracht werd ontworpen door Arent van ’s Gravesande; de bouw van de zestien huisjes werd in 1640 voltooid. Het hofje was bij voorkeur bedoeld voor familie van de stichter. Er werd streng op toegezien dat alleen gereformeerde echtparen werden toegelaten.
Het hofje bleef nog lange tijd onder beheer van de familie, daarna nam de stad het bestuur over. In de jaren zeventig van de vorige eeuw nam de Stichting tot Exploitatie van Bejaardencentra in Leiden het beheer over. Na de restauratie in 1985 gingen de huren fors omhoog waardoor de belangstelling van de ouderen daalde. Daarop werd besloten het hofje voor iedereen open te stellen.
Omdat in het Sionshof aan de Schoolsteeg de regel gold dat een bewoner bij overlijden van de partner moest verhuizen, stichtte Emerantia Banning, de vrouw van Van Brouckhoven, in 1641 in deze steeg achter het Brouckhovenshof een weduwenhofje met vier huisjes, het Klein Sionshof.
Niks goed natuurlijk. Maar wel erg mooi. Die hofjes zijn prachtig. Ook buiten Leiden stikt het er nog van. Ik was eens in een hofje in Mechelen. Daar werden de huisjes gehuurd door kantklossters (ik schrijf dit vast fout maar dat is dan nog de schuld van Arie E). En die huisjes waren me toch klein. Het ziet er kennelijk van buiten romantischer uit dan het binnen comfortabel is. De huur was tegen de 1000 euro per maand. Slik.
Hofjes zijn van die heerlijke oases in de steden vooral als ze in stijl zijn gerestaureerd. En die vlaggestok spreekt boekdelen, wat tie niet allemaal gezien heeft
Mooie plekjes! Geen enkele goed geraden, maar daardoor drie keer wat nieuws geleerd 🙂
Ha twee uit drie deze keer, het wordt nog een keer wat met mijn Leiden-kennis.
Dat hofje is mij bekend, daar heb ik zelf ooit een blog aan besteed, met foto’s, vandaar dat ik die meteen herkende, zo heb ik bij dat trapje van de marepoort afgelopen winter allerlei vogels gefotografeerd die daar op het ijs zaten, zo leer je de stad ook kennen.
groetjes Ghita
Hoi Tagrijn,
Even buurten bij je, is tijd gelee. Zijn bekende plekjes, muzikale groet, Loontjuh
Foto 3 is mijn favoriet want af en toe plaats ik “Doorkijkjes” op onze fotolog.
Bedankt weer voor al deze Leidse informatie. Wel triest dat verhaal over die Joodse kinderen.
Grtz
Mara
Volgens mij zou ik foto nr. 2 en 3 in het eggie kunnen hebben
gezien. Maar het is al weer te lang geleden…..
De foto en de geschiedenis van het hofje spreekt me (uiteraard :-))
het meeste aan!
Fijn weekend,
beuzeblaadje
aiii…. “oog voor detail hebben” moet er natuurlijk staan !
Zonder twijfel , de vlaggenhouder het meest bijzondere detail ! De andere twee zijn zijn natuurlijk óók geweldige plekjes in Leiden maar voor die vlggenmasthouder moet je écht ook voor details hebben om ‘m te ontdekken !
dat vlaggenstokgeval vind ik een heel bijzonder ding, tagrijn!
daar moet je nog ‘ns met je camera langslopen als er een vlag aanhangt? 😉
mooie geschiedenis van het hofje!
mevr anna mag trots zijn! 😉
fijn weekend,
Mooie doorkijkjes weer, en alles ook zo netjes afgewerkt!
Elke keer weer meer, en altijd weer mooi!
Ik houd van gebouwen met details én van prachtige doorkijkjes. Met jouw foto’s kom ik dan ook helemaal aan mijn trekken. Maar je moet wel oog voor details hebben en de stad goed kennen, anders gaan ze zomaar aan je voorbij.
Fijn weekend!
Dat ene nuchtere zinnetje……
Wat een prachtig detail! Mooi die geschiedenis van de hofjes Ik vind die hofjes zo mooi en rustig.In Grun ijn ook hele mooie. Zou ik wel willen wonen op zo’rustig plekje
Eindelijk weer eens een keer alle drie raak, alhoewel ik over het hofje even moest nadenken.
Arrggghhhh, jij wel!
De vlaggenmasthouder moet ik dus onthouden als ik een rondleiding moet gaan geven in Leiden.
Love As Always
Di Mario
mooi tagrijn, het lijkt wel op een tulp.:-)
erg toepasselijk daarzo 🙂
Wat een bijzondere vlaggenmasthouder.
Je laat ons weer heel fraaie details zien.
Mooie plekjes weer Tagrijn!
Die brug had ik toch wel moeten herkennen ook al is Leiden lang geleden….
Hè bah! Ik heb me rot zitten turen naar de brug op de 2e foto. Zat in gedachten maar te zoeken naar de Kraaierstraat en kon daar niet van los komen. Niet dus. Bah! En dat terwijl een van onze dochters ooit bij dat trappetje het water in is gegaan na een schoolfeest om te gaan zwemmen…..
Misschien had ik het daarom wel verdrongen!
De andere 2 waren geen probleem.