Toen ik een jaar of tien was kwam mijn vader op een avond van zijn werk met een groot pak onder zijn arm. Het was voor mij, maar ik was niet jarig. Op zich al heel bijzonder. Het pak heeft een deel van mijn leven beïnvloed. Het was een boek, een slagje groter dan tabloidformaat en het bevatte de jaargangen 1937, 1938 en 1939 van het jeugdblad Doe Mee.
Dus ver voor mijn tijd. Maar het blad was bijzonder omdat daarin de allereerste Amerikaanse strips in full colour waren opgenomen: Popeye en Wimpy, De Jongens van Stavast van tekenaar Knerr, Fred zonder vrees van Lyman Young en King van de Koninklijke Kolonne door Zane Grey, later Don Sombrero en Tijs IJs van Marten Toonder en verder toen interessante verhalen en stukjes en een keur van voor de leeftijd van de doelgroep soms lastige puzzeltjes. Het dikke boek was op slag mijn dierbaarste bezit. Het werd door mij gekoesterd en telkens greep ik er weer naar. Door dit boek leerde ik mezelf strips tekenen en probeerde me daarin verder te bekwamen.
Op een dag, ik zal toen een jaar of vijftien zijn geweest, was het boek opeens uit de kast in mijn kamer verdwenen. Het was schoonmaaktijd en dan verdwenen opeens zomaar allerlei dingen. Voor dat boek was je nu echt een beetje te groot, stelde mijn moeder en eigenlijk had ze daar natuurlijk wel gelijk in. Het was dus weggegooid.
Ofschoon ik er niet meer zo fanatiek in las als vroeger en ik dankzij een inspirerende leraar Nederlands meer belangstelling had gekregen voor de echte literatuur, ervoer ik dit toch als een groot verlies. Speurtochten langs markten en later via Marktplaats leverde niet het gewenste resultaat op. Totdat het boek een jaar of tien geleden tijdens een gesprek met een neef ter sprake kwam. Tot mijn verrassing verklaarde hij dat mijn moeder dat boek niet had weggegooid maar het aan hem had gegeven. Hoera! Maar zijn vader bleek het tijdens een verhuizing bij het grof vuil te hebben gezet…
En maar zoeken…
Mijn zoektocht moest daarna dus gewoon door gaan. Ook in andere steden in stripwinkels gezocht, markten afgestruind, maar steeds nul op het rekest. Op Marktplaats werd af en toe een nummer aangeboden voor vier of vijf euro, maar dan bleek het net voor mijn bod te zijn weggekaapt of uit een tijdvak te zijn dat niet interessant meer was. Want in 1941 verscheen het blad nog wel maar de bezetter stond Amerikaanse strips niet meer toe. Het was toen een slap blaadje geworden.
Toen werd het 13 maart 2013. Op Marktplaats aangeboden door een man in Veendam: 65 nummers van Doe Mee, jaargangen 1938 en 1939. Ik wist niet wat ik zag. Mijn hart maakte een huppeltje en zonder nadenken bood ik de toch wel pittige vraagprijs maar wel een heel stuk onder de vier of vijf euro per stuk. Als ik deze kans niet pakte zou het er waarschijnlijk nooit meer van komen. De Verenigde Naties hadden 21 maart uitgeroepen als Dag van het Geluk en juist op die dag bracht de post het forse pak, zelfde formaat als het pak waarmee mijn vader destijds thuiskwam. De bladen waren zeer oud en rafelig maar Doe Mee was na tientallen jaren weer thuis. Dus ik vond dat ik daar best een logje aan mocht wijden.
Hieronder vind je een aantal van de strips uit het blad.
tagrijn 
Goede middag, ik heb het stripboek DOE MEE van no. 245 t/m 294, zijnde de jaargang van 1941. Bij elkaar gebonden maar el enigszins beschadigd. Ik wil het kwijt. Wat kan ik hiermee of wat te doen. Mvg. Frans.
ik heb al die nummers van doe mee al jaren in de kast . van 6mei 1938 tot 14 april 1939 alles is ingebonden tot een groot boek. wat is zoiets nou waard? heeft iemand enige idee
Hr Blankenzee, als u me even een mailtje stuurt dan kan ik u per mail antwoorden.
Heerlijk blog! Nu snap je ook zeker wel dat een e-reader niet aan mij besteed is? Mijn vroegste herinnering aan een “eigen” boek, is het boek van “Het beest met de achternaam” van Annie M.G. Daarvoor was ik uiteraard wel voorgelezen, maar een “eigen” boek sloeg alles. Zonder dat ik het in de gaten had, was het boek van het ene op het andere jaar verdwenen. Toen ik er tientallen jaren later heimwee naar kreeg, heb ik lang en veel moeten zoeken, maar inmiddels ben ik de trotse bezitster van een exemplaar. Ik kan mijn geluk niet op 🙂 Ik heb gesmuld van je verhaal!
Het is natuurlijk al héél leuk om dit soort oude boeken te hebben,maar het verhaal uit jouw jeugd erachter is het toch wel een bijzonder verhaal geworden! Ik begrijp je blijdschap dan ook hélemaal!
Kijk ik naar de Vrolijke Pasenblog verdwenen !!! Maar toch fijne paasdagen 😉
Het zijn ook echt heerlijke boeken, denk ik, als ik die strips zo zie. En het vervolgverhaal is ook echt te volgen, als je gewoon door kunt bladeren. Wat een geluk dat je het nu weer hebt.
Ik heb zelf lang gezocht naar twee lievelingsboeken uit mijn jeugd over Monkey. Tot ik het mijn moeder eens vertelde en die zei: “O, die zijn hier nog, hoor!” Ik wist niet wat ik hoorde.
Veel leesplezier dan maar, Tagrijn. Doe mijn groeten aan Popey.
Geweldig blogje. Ik kan me er zo in inleven. Ik heb ook zo gestruind (Zaans woord) om dingen weer terug te krijgen. Ik heb nu weer alle Kick Wilstra’s, de complete serie Donald Duck uit de vijftiger jaren en alle Flipje Tielverhalen. Voor Leidse Glibber: die kun je gewoon bij de boekhandel kopen tegen de normale prijs. Van die strips die jij heb, zie ik nog wel eens exemplaren aangeboden worden op de boekenmarkt aan het Spui in Amsterdam. Een enkele keer is er een herdruk van iets geweest en dan heb ik het wel. Maar dat oude is voor mij niet betaalbaar. Blondje, Billy Turf, ach er is en was zoveel. Waarom herdrukken ze die boel nou niet even.
ja, bij mij is nooit wat weggegooit uit mijn kamer, ik bepaalde alles zelf!
De zelfgemaakte jaarlijkse lampionnen hingen in de kast onder de trap, en werden wel op een dag weggesmeten, wegens stofnesten. En er is zelfs niet aan gedacht er toch nog even een foto van te maken.
Ik heb vrijwel alle mickey maandbladen nog, waar ik tot het eind lid van was.
Wat een prachtige strips. Met vaak van die heerlijke verhaaltjes die zo prima de tijdgeest weergeven. Daar kun je van leren. Gelukkig dat je het weer terug hebt.
als ik die tekeningen zie ben ik op slag verliefd, tagrijn!
ik kan mij dus een beetje voorstellen wat dit met jou moet doen en gedaan heeft!!
fantastisch dat dit stukje herinnering eindelijk weer in je bezit is!! 😀
Wat een mooi verhaal en die herinneringen er bij dat is echt een kostbaar bezit alleen al door de herinneringen er aan. Zo ben ik ook tijden op zoek geweest naar het boek van Rob en de stroper van Tjot Idi waar ik herinneringen aan mijn vader van had en dat vond ik via een tip van Plato, heel super was er ook zo blij mee toen.
Geweldig dit logje. Puur jeugdsentiment en wat betreft je neef, mocht je die jaargang weer houden? Lentegroeten vanuit Andalucia van een 60’s verzamelaar. Als het maar die tijd is.
Saludos de Albert
OTR: sinds kort onthoudt de site geen adressen meer, heb het al doorgegeven aan Punt Nl en zij nemen het mee naar de ontwikkelaars van de site. Hoop dat het snel verholpen is.
wat een bijzonder verhaal.
een kostbaar bezit zeg,
geweldig die stijl, een stuk beter dan de strips van nu (is mijn persoonlijke mening)
Dat is nog eens je jeugdsentiment terug in huis halen. Leuk voor je.
Love As always
Di Mario
Kan mij helemaal indenken dat je hier blij mee bent. Zo baal ik nog steeds dat al onze Flipje Tielboekjes destijds weggegooid zijn.
wat mooi tagrijn, en die kleuren…..
ik hoef het niet te zeggen, ik weet dat jij het bent 🙂 zuinig op dit spul:-)
Gefeliciteerd dat je de jaargangen weer in je bezit hebt. Heel speciaal. Zeker omdat ze onlosmakelijk aan je jeugd en je vader verbonden zijn.