Warm hè?

‘Warm hè?’, zegt ze.
‘Nou, poeh, warm’, zegt hij.
Ze zitten naast elkaar op een bankje in het park.
Even overdenken ze allebei hoe warm het wel niet is.. Dan zegt zij: ‘ ’t is hier altijd hollen of stilstaan’.
‘Ja’, zegt hij, ’t is hier altijd hollen of stilstaan.’
Het is een behoorlijk bejaard echtpaar, dat nu in het park even uitrust van al die jaren dat ze als echtpaar al samen hebben doorgebracht. Samen zij ze zeker al langer dan een eeuw getrouwd. Dan raken de woorden wel op. Alles is dan zo zachtjes aan tussen hen gezegd.
Nadat ze een paar minuten zwijgend naast elkaar hebben gezeten, zegt zij: ‘wil jij je boterham al?’
‘Ach ja’, zegt hij, ‘geef me mijn boterham maar.’
Ze opent het tasje van de Lidl en pakt er een plastic zakje met brood uit. Ze geeft hem zijn boterham. ‘Ik heb er maar iets fris tussen gedaan. Want met die hitte gaat die kaas zo zweten.’
‘Ja’, zegt hij, ‘kaas gaat altijd zweten als het zo warm is’.
Zwijgend kauwen ze hun brood weg. Een paar mussen komen brutaal dichterbij om de op de grond gevallen kruimels op te pikken.
‘Brutaal die mussen’, zegt hij.
‘Ja hè, heel erg brutaal’, beaamt zij.
Als het brood op is blijven ze nog even rustig zitten en dan neemt de man het initiatief: ‘Zullen we maar weer eens opstappen?’
‘Ach ja’, zegt ze, ‘laten we maar weer eens naar huis gaan. ’t Is wel weer mooi geweest’.
‘Daarom. Het is wel weer mooi geweest’, zegt de man en staat op.
Daar gaan ze. Ik kijk ze na. Een echtpaar op weg naar een mooie toekomst. Op weg naar nieuwe, spannende avonturen.