VLIEGT DE TIJD OF VLIEGEN WIJ?

‘De tijd gaat snel, bedenk dat wel’ is een bekende uitdrukking. We leven nu nog sneller dan in de tijd waarin die man of vrouw, die dit bedacht, leefde. Het lijkt bijna de moeite niet meer om de kerstboom af te tuigen. Er vindt een soort tijdverdichting plaats. Tagrijn vindt net of dat in Leiden nog sneller gaat. Heb je de vakantie achter de rug, dan is het zo weer drie oktober. En als we dat hebben gehad, vallen de sinterklaas- en kerstfolders in de bus en voor je het weet zit je weer aan de oliebollen.

Weet je nog wel?
In de vrij recente geschiedenis zijn er op 14 september dingen gebeurd, waarover echt iedereen sprak.
Zo hoort Tagrijn tot de generatie die nog weet dat een of andere idioot met een mes de Nachtwacht in het Rijksmuseum vernielde. Had je Tagrijn gevraagd hoe lang dat geleden was, dan zou hij hebben gezegd ‘ergens eind  jaren tachtig’. Het gebeurde op 14 september 1975.
Amerika is trots dat er een paar dagen geleden een stuk wetenschappelijk blik te pletter viel op de maan. Toch waren het de Russen die al op 14 september…1959 de ruimtesonde Lunik 2 op de maan zette, het allereerste ruimtevaartuig.
De Russen voerden ook nucleaire testen uit. Het lijkt nog maar heel kort geleden dat Rusland voor het westen een soort onbereikbare planeet was. We konden alleen maar gissen wat daar gebeurde. Wanneer mocht Amerika voor het eerst zo’n nucleaire test bijwonen? Dat is al achttien jaar geleden: 14 september 1988.
Het was niet begin vorig jaar dat de Zweden met een referendum de euro niet wilden invoeren, maar dat gebeurde op 14 september 2003.
Tagrijn herinnert zich nog als de dag van gisteren dat de Nederlandse Spoorwegen concurrentie kregen. Met aftandse treintjes werd tussen Amsterdam en Zandvoort gependeld. Beloofd werd dat Lovers meer trajecten zou overnemen. Het einde van het monopolie van de NS. Maar min of meer geruisloos zijn de treinen een paar jaar terug weer van de rails gehaald, denkt Tagrijn. Nou, ook dat was al op 14 september 1999.

Even filosofisch…
Waarom schreef Tagrijn dit stukje eigenlijk? Omdat hij drie dagen geleden met zijn neus op de feiten werd gedrukt. Herdenking nine eleven. En hij kon zich nauwelijks voorstellen dat dat al weer vijf jaar geleden was gebeurd. Onvoorstelbaar. Maar we hebben, of we het willen of niet, te maken met de toenemende terreur van uren, dagen, maanden, jaren, de klokdwang tiktak tiktak, actie, snelheid. Geen tijd voor details. Steeds andere spelers, andere decors. Alles in het leven hangt nu af van snelheid en mobiliteit en de onderlinge samenhang daarvan. Bij onze geboorte worden we afgeschoten in de dwangbuis van de tijd en als schimmen schieten we de stations voorbij naar het eindpunt. En het trieste is, we kunnen niet anders…

---

Zaterdag is het zo ver. Hoog tijd om de winnares van het Leidse Ezelsbruggetje te huldigen. Om 14.00 uur komen we bijelkaar in Het Koetshuis aan de voet van de Burcht. Daar drinken we even een kop koffie of thee of iets anders. Daarna gaan we, ook met degenen die zich daarvoor hebben opgegeven, een kleine stadswandeling maken van een uur (ongeveer). We beperken ons tot een klein deel van het centrum waar wel een groot aantal bezienswaardige gebouwen staan. De wandeling is zo gepland dat we uitkomen bij Het Praethuis aan het Vrouwenkerkhof. Daar vindt de officiële huldiging plaats en, zoals dat dan heet, blijven we nog enige tijd gezellig bijeen.