DE TENT

‘Zeg, Arie!’ Arie kijkt met zijn wat-nou-weer-gezicht op uit de krant.
‘We zijn eigenlijk al heel lang niet op vakantie geweest.’
‘Dat is geen nieuws, Ans. Hier, de krant, dát is nieuws. Wat wou je daar nou mee zeggen?’
‘Nou Arie, we hebben het vakantiegeld van de AOW toch binnen, dus ik dacht…’
‘Ans, ik weet wat je dacht. En ik zal maar gelijk open boek met je spelen: van dat geld kan je nog niet eens een kóffer kopen.’
Iets heel goedkoops misschien? We moeten er toch es een keertje uit, Arie?’
‘Ans, hou erover op. We kunnen de eindjes nou al bijna niet rond krijgen. Vakantie…hoe bedenk je het.’
‘Maar nou was ik net op de vliering en…’
Arie liep rood aan. ‘Op de vliering? Met je rug? Maar ik snap het wel, hoor. Ik zag de bui al drijven. Jij hebt de tent zien liggen. Nou komt de kat uit de zak.’
‘Kamperen kost toch niet zoveel, Arie?’
‘Nee Ans, qua geld kost het financieel niet duur, maar al die ellende. Jij met je rug, ik met m’n rug. Nee Ans, dat slaat kant noch wal.’
Ans probeert het over een ander boeg te gooien. ‘We hebben wel altijd gelachen, Arie. En leuk ’s morgens voor de tent koffie drinken met de buurtjes en op vrijdag een bonte avond. Dat vond jij toch ook leuk. Heb jij ook nog eens een voordrachtje gedaan. Met je gitaar.’
‘Moet je zeggen wie het hoort. Wie wilde er altijd het eerst naar huis? Wie zeurde ’s morgens altijd van Arie, het regent dat het pijpt, wat moeten we nou weer doen de hele dag? En ik heb nog nooit van m’n leven een gitaar gehad!’
‘Maar ik zag net op de vliering ook een gitaar liggen’.
‘En dus is die van mij en dus heb ik er op gespeeld op de camping? Dat ding is van Lieke, Ans. Je kraamt weer uit je nek. Dat wordt van kwaad tot erger, je bent de laatste tijd wel vaker door de war. Lieke was nog klein, die was er ook bij en zij heeft op die gitaar gespeeld.’
‘Maar was jij dan die avond? Jij was er niet bij’ en aarzelend liet ze erop volgen ‘geloof ik…’
‘Nee, ik was er niet bij. Dat klopt als een zwerende bus. Ik zat bij de eerstehulppost. Weet je dat ook al niet meer? Dat we gevoetbald hebben met de mannen op het veldje? Dat ik bijna op slag halfdood was omdat ik over een tentharing struikelde en daarna nog weken met mijn arm in een nutella heb gelopen? Maar hou er nou over op. Het zit me tot hier en niet verder.’
‘Vind jij het dan zo erg om over vroeger te praten, Arie?’
‘We leven nu en vandaag, Ans. Het heeft geen nut om steeds ouwe vissen uit de sloot halen.’
‘Misschien heb je daar wel gelijk in, Arie. Ik hou erover op.’ Ze draaide zich om en vlak voordat ze de kamer uit liep, liet ze erop volgen: ‘Ik ga de aardappelen schillen. Kan jij ondertussen misschien toch nog even over die tent nadenken’.