GEEN GELUL, GEBAK VAN KRUL…

Het is een puur stukje historie: bakkerij Krul in Den Haag. De prachtige lunchroom in Jugendstil waar de chique dames een kopje thee kwamen drinken met een ‘taartje’ erbij. De Haagse bevolking bedacht de alleszeggende slogan ‘geen gelul, gebak van Krul’, want dat waren geen woorden die de geachte cliëntele of Krul zelf in de mond zouden nemen. Familie Krul bezat het predikaat Hofleverancier want het gebak van het Koninklijk Huis werd door Krul gemaakt.
De nazaten van deze bakker zijn nu boos. Want er is hen iets vreselijks aangedaan: bakkerij Krul is opnieuw opgericht en is nu te vinden in de Amsterdamse Jordaan:

Rechts op de foto dochter Charlotte, die we ook kennen als de dochter in ‘Kinderen geen bezwaar’. Inderdaad, bakker Krul is omgebouwd tot tv-serie. En als het zich in hartje Jordaan afspeelt, moet je ook lullen als een Jordanees. Nou, die Céline Purcell heeft veel in huis, maar ze spreekt net zo Jordanees als een Chinees met een Franse tongval. Niet dus.
Tagrijn heeft nu twee afleveringen gezien: a. om er over mee te kunnen praten en b. om te zien of het in godsnaam beter werd. Want deze zooi is de Vara, die tot dusver toch altijd kwaliteitscomedy’s afleverde, volstrekt onwaardig. Wat bezielt een omroep, die ‘verschillig’ wil zijn, om bij gebrek aan eigen creativiteit naam en slogan klakkeloos te jatten ? De Annie MG Schmidts liggen weliswaar niet voor het oprapen, maar er zijn toch tal van tekstschrijvers die een beter product zouden kunnen afleveren. Dit onbenullige gedoe is dan ook nog met een allochtoon sausje overgoten om toch in ieder geval nog een béétje progressief over te komen.

Progressief, zei je?
Hieronder een paar van het tv-scherm afgeplukte plaatjes om een kleine indruk te krijgen van het half uur volks vermaak voor de vrije zaterdagavond. Want zelfs een béétje progressief lukt niet als er, zoals in de slapstickjaren dertig met taarten wordt gesmeten, in stellingen met gebak wordt gevallen, als er tien keer per aflevering wordt gestruikeld en dan, natuurlijk, bij voorkeur precies in de slagroomtaart. Of je valt gezellig met z’n tweeën van de trap achter het vuilnis aan. Maar dan komt toch alles weer goed, want op de meest onverwachte en idiote momenten, barst het gezelschap plotseling in luid gezang uit en gaan gezamenlijk een liedje zingen met teksten waarvoor ieder amateurdichter zich op sinterklaasavond diep zou schamen. En of het niet op kan, gaat het gezelschap als apotheose dan ook nog tussen de gebaksdozen een dansje maken.
Dus Vara, haal deze troep van de buis en wees alsjeblieft verschillig. Ga weer eens op zoek naar een vonkje talent en draag er niet aan bij dat de domheid op de buis voorgoed zal triomferen.