STRAATJE VEGEN

‘Wat sta jij daar nou toch naar buiten te koekeloeren, Arie?’ vraagt Ans.
“Ik sta niet te koekeloeren, Ans. Ik sta me te ergeren’, atwoordt Arie.
‘Dat doe je anders alleen maar als je de krant zit te lezen. Waaraan erger je je dan zo?’
‘Het gezag in ons land is weg, Ans. Weet je nog wat de koningin met kerst heeft gezegd?’
Ans haalt haar schouders op. “Dat weet ik niet meer precies. Iets over internet of zo. En daar wind jij je over op?’
‘Ans, ze zei ook dat we allemaal onze stoep moeten schoonmaken als het had gesneeuwd. Nou, moet je es kijken. Ze doen allemaal of hun neus brandt. Dat mens legt de vinger op de zere wond, maar geen mens trekt zich er iets van aan.’
‘Arie, dat was de koningin niet. Dat was Balkenende’, verbetert Ans.
‘Dat valt me dan weer mee. Meestal kraamt ie maar wat uit z’n nek. Maar ja, z’n eigen straatje schoonvegen doet ie al z’n hele leven.’
‘Jij hebt de stoep toch ook niet schoongemaakt, Arie. Vanmorgen is dat  ouwe mens van Kramer hier voor de deur nog op d’r kont gegaan.’
‘Eigen schuld’, vindt Arie. ‘Ze loopt altijd achter zo’n rollade en als het dan glad is laat ze dat ding thuis. Lekker handig.’
‘Toch had jij best de stoep even kunnen vegen, Arie. Als voorbeeld. Dan hadden die anderen misschien gezegd: als die ouwe Arie Eigenbrood het doet, doen wij het ook maar.’
‘Ans, je weet dat ik nog van de ouwerwetse stempel ben. Burenhulp, weet je wel? Moet ik een beetje gaan blauwbekken en de stoep vegen, terwijl ik last van m’n ruggemergel heb en misschien wel een hartvarken oploop? En dat als er hiernaast een gezonde jonge knul woont die dat best even voor ons had kunnen doen?’
‘Nou, dat zal allemaal best meevallen met jou, Arie. En als je het hem had gevraagd…’
Arie loopt rood aan. ‘Gevraagd? Ik als een bedelaar bij hem aan de bel kloppen? Iedereen moet toch weten dat de sterke schouders de zwakken moeten dragen. Nee Ans, dat nooit. Weet je dat niet meer van vroeger, Ans? Iedereen hield z’n eigen stoep schoon en als je het niet deed werd je in je nek gekeken. En zo hoort dat. Zo!’
‘Nou, rustig maar, Arie. Morgen gaat het misschien dooien en dan lost het zich allemaal weer vanzelf op.’
‘Ja, dan lost het op en daarna gaat het weer opvriezen.’
“Wat ben je toch een lekker positief kereltje, Arie. Ik ga de keuken maar weer es in. We eten vanavond bruinebonensoep. Zonder worst.’
‘Zonder worst? Maar Ans, dat…’
‘Nee, dat kan eigenlijk niet. Maar ik heb geen worst en ik durf hier het tuinpaadje niet af om even naar de super te gaan.’
Arie aarzelt heel even, maar zegt dan resoluut: ‘Dan zal ik m’n eigen boontjes maar weer opknappen en proberen die gladdigheid daar weg te halen’.
Ans draait zich om en trekt zich met een gevoel van triomf terug in de keuken.

Eerdere belevenissen van Ans en Arie lezen? Klik hier.